Hallo allemaal,

Het voelt heel raar om mijn laatste reisverhaal te schrijven terwijl ik weer thuis ben, maar ik wil toch graag een afsluiting.

Daarom ga ik even een maand terug in de tijd. Na nieuwjaar ben ik naar Ritoque gegaan, een klein plaatsje (eigenlijk niet meer dan een strand met daarop een hostel en misschien 20 huizen) waar ik een week gesurft heb. Het was heerlijk om iedere dag ieder uur dat ik wakker was buiten te zijn en actief bezig te zijn. Daarnaast was het voor mijn gevoel een weekje vakantie (ja pap, een halfjaar reizen voelt niet altijd hetzelfde als vakantie

Vanuit Ritoque ben ik iets naar het noorden gereisd, naar La Serena. De hoofdreden dat ik hierheen ging was een eiland, genaamd Isla da Damas. Hier leeft een bijzondere dolfijnenkolonie. Ik dus meteen met een tour richting dit eiland, maar helaas aangekomen bij het dorpje vanwaar de boot zou vertrekken, bleken er vanwege slecht weer en een ruwe zee, geen boten te gaan. Gelukkig was de route erheen ook prachtig, waardoor het niet als een verloren dag voelde, maar het was wel erg jammer. Vooral aangezien er de volgende dag ook geen boten zouden gaan en het niet zeker was wanneer wel. Daarom heb ik besloten naar Vicuna te reizen, een klein dorpje in de Elqui Valley. Deze vallei is vooral bekend vanwege de enorme hoeveelheid Pisco die hier geproduceerd wordt. Pisco is de nationale drank van Chili (trouwens ook van Peru, ze discussiëren al honderd jaar over wie de ‘uitvinder’ hiervan is). Pisco wordt van druiven gemaakt en de vallei ziet er schitterend uit met overal wijngaarden.

Vanuit Vicuna heb ik tevens een observatorium bezocht waar je ’s nachts via een telescoop de sterren, planeten en andere geweldige objecten kunt bekijken. Een bizarre ervaring die je doet beseffen dat wij maar een heel klein onderdeel van een enorm universum zijn. Daarnaast is het gewoonweg schitterend om op de grond te gaan liggen en te genieten van het uitzicht.

Met Vicuna kwam er een eind aan mijn bezoek aan Chili. Een bezoek waar ik met een glimlach op mijn gezicht aan terugdenk. Chilenen zijn een geweldig volk, heel erg behulpzaam en in mijn ogen de aardigste mensen in Zuid-Amerika.

En toen was ineens bijna het eind van mijn reis genaderd. Alleen Buenos Aires stond nog op het lijstje. Van tevoren had ik door alle verhalen van andere reizigers, verwacht dat Buenos Aires (BA in de volksmond) gevaarlijk zou zijn. Daar heb ik echter niets van gemerkt. Wel vond ik het een mooie stad, met imposante gebouwen, een interessante historie en een goed uitgaansleven. Omdat het mijn laatste dagen in Zuid-Amerika waren, vonden mijn hostelvrienden dat ik deze optimaal moest benutten, wat eigenlijk betekende: niet slapen. Ik vond dit wel een goed plan, dus heb ik overdag de stad bekeken en ’s avonds van het uitgaansleven genoten. Al met al een goede afsluiting van mijn reis.Daarna was het tijd voor de laatste vliegreis van deze trip, eentje terug naar Nederland.

Op Schiphol aangekomen stonden papa, mama, Ruben en Marieke met een grote glimlach (en stiekem kleine traantjes) op me te wachten. Na hen heerlijk geknuffeld te hebben, gingen we onderweg naar mijn eigen huisje. Achteraf heb ik alle overduidelijke signalen moeten zien, maar op dat moment was ik daar helemaal niet mee bezig. Toen er vanuit mijn huiskamer een groep lieve mensen ‘surprise’ riep, was ik dan ook totaal overdonderd. Na de eerste schrik was het echter geweldig om mijn goede vrienden weer te zien. Bedankt allemaal voor deze geweldige thuiskomst!

Na een weekje thuis merk ik dat bijna iedereen me vraagt: “Wat is het hoogtepunt van je reis geweest?” Hierop kan ik geen eenduidig antwoord geven. Ieder land en iedere plek heeft zijn speciale dingen en ik heb ze allemaal in mijn hart gesloten. Wat ik wel kan zeggen is dat deze hele reis geweldig was en ik me bevoorrecht voel dat ik de kans heb gehad hem te maken!

Bedankt allemaal voor het lezen van en reageren op mijn verhalen. Het was erg leuk om aan de andere kant van de wereld jullie reacties te lezen!

Vanuit hier een laatste beso, Iris