Hallo allemaal,

De tijd vliegt hier, en intussen ben ik alweer een maand verder na mijn vorige verhaal.
De dag na mijn verjaardag zijn Aisia en ik naar Puno gereisd. Vanaf hier hebben we een 2daagse tour gedaan over het Titicacameer.
De eerste attractie waren de floating islands van Uros. Echt bizar, maar waar, de eilanden zijn helemaal gemaakt van riet en drijven op het water. Iedere 2 weken wordt er een nieuwe laag riet op het eiland gelegd, want het eiland zakt langzaam het water in.
Ondanks dat het erg toeristisch was, een bijzonder iets om te zien. Natuurlijk moesten we ook in klederdracht op de foto en nee het is niet zoals in Volendam, de vrouwen op deze eilanden dragen deze kleding zelf altijd (dit geldt trouwens voor het grootste deel van Peru).

Onze volgende stop was op het eiland Amantani. Hier werder we warm verwelkomd door El Presidente en zijn vrouw. Bij hen sliepen we in huis. De vrouwen op Amantani zijn allemaal redelijk stevig en na een dag daar doorgebracht te hebben, begrijp ik waarom:
zowel als ontbijt, lunch en avondeten kregen we vooraf een enorme kom maaltijdsoep (waar aardappels, rijst en groenten in zaten), en dit werd alle keren gevolgd door een tweede gang. Wederom van (in olie gefritituurde) deegwaren, aardappelen en rijst. Omdat het niet erg aardig is om iets af te slaan waar iemand zo haar best op heeft gedaan (en eerlijk gezegd omdat het ook gewoon erg lekker was) hebben we alledrie de maaltijden ons bordje zo leeg mogelijk gegeten. ´s Avonds was het feest in Amantani en we hebben heerlijk naast verschillende kampvuren zitten kijken naar de dansende mensen.
De volgende dag bezochten we het eiland Taquile. Op dit eiland is, trouwens net als op Amantani, de bevolking nog erg traditioneel en iedereen loopt in klederdracht. D.m.v. de kleding geven de mannen en vrouwen aan of ze vrijgezel, verloofd of getrouwd zijn. Een beetje zoals de feestje die we in Nederland wel eens hebben waar iedereen een groen, oranje of rood shirt draagt. Natuurlijk met het verschil dat ze deze kleding hier altijd dragen en dat het er schitterend uitziet. Na onze trip was het tijd voor Ais en mij om afscheid van elkaar te nemen. Met een beetje dubbel gevoel liep ik daarna terug naar ons (mijn) hostel. Van de ene kant vond ik het super jammer dat we uit elkaar gingen omdat de 4,5 week geweldig waren geweest, maar aan de andere kant was ik ook benieuwd naar het avontuur in mijn eentje.

Op advies van een Spaans stel heb ik daarna besloten naar Arequipa af te reizen. En ik ben blij dat ik dat gedaan heb.
Arequipa is een erg mooie stad, met grote koloniale gebouwen, maar ook met een gezellige uitstraling. Het eerste wat ik hier gedaan heb is een 2daagse hike door de Colca Canyon. Dit is de op 1 na diepste canyon van de wereld, wat schitterende plaatjes oplevert. Hier heb ik ook condors gezien die door de canyon, maar ook redelijk laag over je hoofd vliegen. Het was een zware hike, vooral de 2e dag, waar we in 2,5 uur ruim 1000 meter moesten klimmen. Helaas begon mijn knie halverwege te protesteren, maar dankzij een verdovend zalfje van de gids kon ik toch naar boven. Een beetje boos op mezelf (minder dan een week na de Macchu Picchu hike, weer een hike gaan doen was achteraf niet al te slim), maar ook weer trots op mezelf en van het uitzicht genietend stond ik uiteindelijk boven.
In de periode dat ik in Arequipa was, was er een groot feest in Arequipa ter ere van de verjaardag van de stad (471 jaar). Dit feest ging gepaard met parades en vuurwerk. Een mooi gebeuren met gezellige sfeer op straat. Verder heb ik het klooster van Santa Catalina in de stad bezocht. In een deel van het klooster wonen nog steeds nonnen, maar een ander deel is opengesteld voor de toeristen. Een erg mooi klooster! Daarnaast heb ik een museum bezocht waar het meisje Juanita van de Ampato ligt. Dit is een Inca meisje dat een aantal jaren geleden ontdekt is in de Ampato vulkaan. Juanita was geofferd aan de goden tijdens een Inca ritueel en door het ijs op de vulkaan is haar lichaam goed in tact gebleven. Erg indrukwekkend om te zien (helaas, maar begrijpelijk, mocht je er geen foto´s van maken).

Na Arequipa was het tijd voor mijn reis richting Galapagos. Met een tussenstop in Guayaquil, wat helaas niet echt een bewonderingswaardige stad is, maar waar mijn hostel gezellig was, kwam ik uiteindelijk op 19 augustus aan op een van de Galapagos eilanden. Die dag begon meteen mijn 8daagse cruise met de boot: Sulidae. Vanwege mijn enorme enthousiasme over Galapagos heb ik vorige week al wat foto´s op de site gezet (ben toen mede door dit enthousiasme de foto´s van Puno en de Colca hike vergeten, dus die komen er zo nog bij). De cruise die ik gedaan heb betekende overdag een eiland bekijken, wandelen over het eiland, snorkelen en zo nu en dan een museum of dierenopvangcentrum bekijken en ´s avonds naar het volgende eiland varen. Dit laatste betekende dat ik meestal tussen 7 of 8 uur ´s avonds in mijn bedje lag. Gelukkig zonder over te geven (in tegenstelling tot de meeste van mijn bootgenoten).
Maar ook dat was het waard geweest! De Galapagos eilanden zijn zo schitterend en divers dat iedere keer dat je om je heen kijkt, je een geweldig uitzicht hebt. De verschillende dieren die zo dichtbij zijn en die je voorheen alleen op plaatjes of in een dierentuin achter een hek/glas hebt gezien, zorgen voor vele glimlachende gezichten. Alhoewel een haai tijdens het snorkelen, bij mij toch een slik momentje ipv een lachmomentje opleverde. Maar zo gaaf om te zien!
Na de cuise ben ik nog 5 dagen op San Cristobal (een van de eilanden) gebleven. Tijdens de cruise heb ik kennisgemaakt met de eigenaar van de boot en hij bood me aan in zijn huis te verblijven. Een genereus aanbod, waar ik graag op in ging. Samen met hem (Eduardo), zijn huisgenoot (Gustavo) en 2 goede vrienden van hen (Maria en Diana) heb ik de dagen erna veel opgetrokken. Ze hebben me het eiland laten zien en we hebben natuurlijk ook gezellig in de kroeg gezeten en gedanst (en ik heb mijn Spaans erg goed kunnen oefenen). Ook heb ik in mijn eentje heerlijk over het eiland gelopen en mijn favoriete Galapagos moment beleefd: stel je voor, je zit op een hagelwit strand, met helderblauwe zee voor je, met niemand om je heen behalve een stuk of 60 zeeleeuwen.

Momenteel ben ik voor een tussenstop in Guayaquil en morgen vlieg ik door naar Arequipa van waaruitmijn volgende avontuur begint: Bolivia!

besos Iris